پارک شهری با الگوی باغ ایرانی

در بسیاری از شهرهای امروزی، فضاهایی تحت عنوان باغ، پارک، فضای سبز و ... ایجاد می شود که طراحی و اجرای آنها معمولاً با شیوه های سلیقه ای و بدون بهره مندی از یک مبانی نظری در عرصه باغ سازی صورت می گیرد. دقت در نمونة بوستان ها و پارک های معاصر این نکته را روشن می کند که جامعه ایران به عنوان تمدنی که خود ایجادکنندة باغ و دارای یکی از سبک های مهم باغ سازی در جهان است، فاقد روشی جدید برای طراحی باغ و پارک است. این روش جدید می تواند از باغ سازی ایرانی الگو بگیرد یا خوانشی مجدد از باغ ایرانی باشد؛ از این رو قبل از هر اقدامی لازم است که این پدیدة منحصر به فرد به درستی شناخته شده و در پی آن معیارهایی بر اساس سبک باغ ایرانی برای طراحی فضاهای سبز مدرن که با زندگی امروز تناسب داشته باشد تدوین و به مرحله اجرا گذارده شود؛ لذا پژوهشی در راستای تدوین ضوابط طراحی باغ بر اساس الگوی باغ ایرانی انجام گرفته که این تحقیق علاوه بر تلاش در شناخت پدیدة دیرینه باغ ایرانی، به دنبال یافتن ویژگی های مشترک فضاسازی آن است؛ لذا در سه مرحله شامل شناخت (فصول اول، دوم و سوم)، تحلیل (فصول چهارم و پنجم) و نتیجه گیری (فصول ششم و هفتم) تنظیم و اجرا شده است.